انقلاب نان

بخش سوم

شاید شنیده اید که یک عکس به اندازه هزار کلمه حرف برای گفتن دارد پس قبل از آنکه به نوشتن این بخش از انقلاب نان بپردازم از شما دعت می کنم ابتدا به چند تصویر زیر توجه کنید:

البته تصاویر فوق بسیار دردناک است اما حقیقتی بس تلخ را از آینده ما ارئه می دهند. بازی احمقانه هسته ای که سرنوشت ما را چیزی بین کره شمالی شدن یا عراق شدن قرار می دهد البته اگر به سرنوشت عراق دچار شویم جای بسی خوشبختی است. امروزها خیلی از هارت و پورت های بی اساس رهبر سفیه کره شمالی می شونیم. تهدیدهای توخالی که از یک بچه نادان که سرنوشت یک ملت بدستش سپرده شده است اما سفیه تر از این بچه احمق، سرداران احمقی مثل جزایری هستند که تهدیدهای احمقانه این بچه را باور کرده اند و پشت این تهدیدهای توخالی ژست مبارزه با آمریکا را می گیرند. جناب آقای سردار جزایری و سایر احمقهای نظام ما ظاهرا نمی دانند که این داد و قال کره شمالی برای عرض اندام نیست بلکه زجه های حقیرانه ای است برای دریافت تکه ای نان و تمام این بازی ها برای آن است که کمی همسایگان خود را بترسانند تا اینکه دوباره کمهای غذایی دریافت کنند . بله تمام این شوی قدرت فقط و فقط برای گدایی تکه نانی است برای مردمی بسیار گرسنه که کارشان از علف خوری گذشته و مردار خوری می کنند و نه مردار حیوانات بلکه مردار انسانهای دیگر. 

این گرسنگی را حتی در تصویر فوق از رهبر بچه سال کره شمالی همراه با نظامیان می توان دید. علی رغم آنکه عکس تبلیغاتی فراوانی غذا را نشان می دهد سوء تقضیه و گرسنگی از چهره آنها نمایان است. این سرنوشتی است که قبل از حمله 2003 به عراق گریبان عراقی های اسیر در دست دیوانه ای به نام صدام را گرفت و صدها هزار نفر از آنان در اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند و برنامه نفت در برابر غذا فقط وسیله ای بود برای پر کردن جیب صدام ، خانواده اش و اطرافیانش البته برای برادران قاجاقچی سپاه هم که به قاچاق نفت عراق کمک می کردند بد نشد. 

ظاهرا حالا به آهستگی قرعه این سرنوشت به نام مردم ما افتاده است و همانطور که پیشتر در فوق گفتم گزینه ما چیزی بین عراق شدن و کره شمالی شدن است  و البته ممکن است انقلاب نان هم گزینه ای باشد که مردم ما آن را انتخاب کنند و اگر چنین انتخابی به وقوع پیوست جایگاه بسیجیان واقعی و پاسداران به عنوان فرزندان این کشور کجاست؟ آیا همانند تصویر وسط در بالا قرار است جلوی بت بزرگ رکوع و سجود کنیم و یا دوشا دوش برادرانمان و خواهرانمان باشیم؟ راستی تصویر بت پرستی فوق چقدر برای ما آشنا است . بیچاره بت پرستان و بد بخت و بد عاقبت خود بت !