درسی برای چاقوکشان و چماق داران

تاریخ همیشه پر از درسهایی است برای عبرت گیری که البته خردمندان از آن بهره می برند و بی خردان مشمول تکرار درسهای تلخ آن می شوند. رژیم های خودکامه همیشه با اتکا به گروهی شبه نظامی به قدرت می رسند و قدرتشان را تثبیت می کنند و وقتی که بر سریر قدرت با اتمینان تکیه زدند وقت آن می رسد که این گروه شبه نظامی خود مورد تسفیه حساب قرار بگیرند و نابود شوند چرا که اولا جباب دیکتاتور دیگر به آنها نیاز ندارد و در ثانی قدرت لجام گسیخته این گروه نقطه خطری برای دیکتاتور است چرا که آنها هر روز سهم بیشتری از قدرت و ثروت می خواهند و این بدان معنی است که روزی ممکن است آنچنان قدرت بگیرند که خود مدعی تمام ثروت و قدرت کشور شوند پس وقت آن می رسد که همان بلایی که به سر دیگران آوردند و جاده قدرت را برای دیکتاتور فعلی صاف کردند به سر چماقداران حکومتی بیاید و شاید هم چیزی بسیار بدتر.

قبل از آنکه به مصداق این قضیه در کشور خودمان بپردازم اجازه بدهید چند مثال تاریخی را با هم بررسی کنیم:

الف- هیتلر و شب دشنه های بلند

هیتلر علاوه بر اینکه عوامل مختلفی را باری به قدرت رسیدن بکار برد یکی از آنها یک گروه شبه نظامی قدرتمند بود که با ایجاد رعب و وحشت سایر رقبای سیاسی را از برابر نازی ها و شخس هیتلر بر می داشتند که البته این رفتار ترور و خشو نت آمیز قربانیان زیادی داشت. اما پس از به قدرت رسیدن هیتلر این گروه قدرتمند و هراس انگیز نه تنها دیگر مفید نبود بلکه رهبر این گروه ارنست روهم هیتلر را به صورت تحقیر آمیزی سرجوخه خطاب می کرد. سر انجام در ژوئیه 1934 در یک عملیات توسط اس اس و گشتاپو گروه ارنست روهم یعنی اس آ مثل خوشه های گندم درو شدند و ارنست روهم هم با شلیک گلوله به سینه اش به قتل رسید.

ارنست روهم فرمانده اس آ

ب- ینی چری
سلطان مراد عثمانی با بکاگیری گروهی از محکومان برده ها اقدام به گروه ویژه برای ارتش عثمانی کرد که به تدریج برای این ارتش روش سربازگیری جدیدی را ابداع کردند که عبارت بود از مالیات گیری از خانواده های مسیحی. فرزندان مسیحی بدور از والدین اصلی خود در یک خانواده مسلمان ترک پرورش میافتند و محصول یک سرباز بدون احساس ،سنگدل و وحشی که تنها هنرش آدم کشی و وفاداری به سلطان عثمانی بود. به تدریج ارتش ینی چری قدرتی فوق العاده یافت بطوریکه خود را شریک ساطنت و اقتدار عثمانی می دانستند و تا حد زیادی حتی سلطان عثمانی را وابسته و مدیون قدرت خود می دانستند. ینی چری ها به نقطه خطرناک و تهدید برای سلاطین تبدیل شدند و سرانجام نوبت به قدم گذاشتن در سراشیبی سقوط فرا رسید و سلطان محمود دوم به یکه تازی ینی چری ها خاتمه داد.
    
ج- قزلباش های صفوی
 قزلباشها سربازان زبده صفوی بودند که شاید بتوان آنها را از جهاتی مشابه ینی چری های عثمانی دانست. قزلباشها سهم عمد های در ایجاد سلسله صفوی داشتند و دلاوری های بسیاری در جنگ چالدران از خود نشان دادند اما آنها که قرار بود در سیاست دخالتی نداشته باشند به تدریج غره به قدرت خود شدند و خود را متعهد به فرمانبرداری از سران ایل و قبیله خود می دانستند چرا که جیره و مواجبشان را از آنها دریافت می کردند. شاه عباس اول که بیمناک از قدرت قزلباشها بود با تشکیل ارتش یکپارچه شاهسون که حقوق بگیران شاه صفوی و وفادار به او بودند شر قزلباشها را از سر خود و شاهان بعدی صفوی کم کرد.

سرباز قزلباش

حال برگردیم به امروز. شاید شنیده باشید که می گویند تاریخ تکرار می شود. سپاه پاسدارن و بسیج همانند قزلباشها برای حمایت از انقلاب و مردم تشکیل شدند و همانند قزلباشها که در چالدران جانفشانی کردند این گروه شبه نظامی معاصر با ایثار و از جان گذشتگی از کشور در طول جنگ با عراق جانانه دفاع کردند اما این گروه نیز روز به روز قدرت گرفت و با دخالت در اقتصاد و سیاست به نقطه ای مشابه موارد بالا رسیده است یعنی نقطه خطر و تهدید.
شاید شنیده باشید که رئیس تشخیص مصلحت نظام آقای هاشمی که خود وامدار سپاه و بسیج در قدرت سیاسی اش و چاپندگی های دوران هشت سال چاپندگی است شروع به اعتراض به قدرت گیری سپاه کرده و در اظهارات خودش گفته که سپاه کل کشور را می خواهد. اگر من به جای مسئولین سپاه بودم این قضیه را بسیار جدی می گرفتم چرا که این به معنی آغاز پایان است شاید برای سپاه و شاید برای کسانی که پیش از این قدرت خود را از یکی تازیهای سپاه به دست آورده اند. به هر حال اگر به تاریخ مراجعه کنیم احتمال تصفیه حسابهای خونین زیاد است و پایان این بازی قدرت معلوم نیست فقط یک چیز را به جرات می توانم بگویم:
 برادران چمقدار و چاقوکش بسیج و سپاه آگاه باشید و مراقب که ظاهرا نوبت شما نزدیک است.